Είδα στον υπνο μου τον σκηνοθέτη μου και τον Καμεραμαν στο σπίτι μου.
Είχαμε βάλει στο δωμάτιο μου να δούμε στην τηλεόραση μια μικρή ταινία που είχα παίξει, θυμάμαι ένα σκοτεινό πλάνο με κοντό μαλλί (Ενώ έχω μακρύ) και ένα φωτεινό, αλλά είχα τελείως διαφορετική φωνή στο φωτεινό.
Μόλις με ακούω, λέω στον σκηνοθέτη μου, επιτέλους κατάφερα να κάνω την φωνή μου έτσι όπως ήθελες (Ενώ στην πραγματικότητα μέσα στο όνειρο μου ήταν η κανονική μου φωνή απλά ντράπηκα που με άκουσα και του είπα ότι δήθεν την άλλαξα).
Μετά από λίγο άλλαξαν τα παιδιά το εφε και είδα μέσα από το τζιν, τις μακριές κάλτσες που φορούσα.
Προτείνω στον σκηνοθέτη μου να του κάνω κάποια μαθήματα που ήθελε, αλλά το σκεφτόταν και φοβόταν να μου απαντήσει γιατί πιο πριν του είπα ότι θα αλλάξει τελείως αν του κάνω τα μαθήματα (και ίσως φοβόταν αυτή την αλλαγή).
Νομίζω στην ταινία στο σκοτεινό πλάνο φορούσα κόκκινα ρούχα η ράσα και στο φωτεινό μαύρα γιατί στα γυρίσματα μας πέρα από το όνειρο που είδα είχα βάλει μαύρα.
