Ειδα ότι βρέθηκα σε ένα φαρμακείο ,που εξωτερικά είχε μια αυλή με τραπεζακια σιδερενια και καρεκλες σιδερενιες επισης , σαν αυτες στα καφενεια . Ειδα μόνο τη ταμπέλα οτι ηταν φαρμακειο , μεσα πήγα να μπω αλλα η κοπελα που ηταν φαρμακοποιος μου είιπε να μείνω εξω και να περιμένω. Φαρμακοποιός είδα οτι ήταν η αδερφή του συντρόφου μου ο οποίος πέθανε πριν 43 μέρες. Καθισα στα τραπεζακια εξω και περιμενα ,και αυτη μεσα σαν να σκουπιζε , έμπαιναν πελατες κλπ. Αφου πέρασε παρα πολυ ωρα , αισθανθηκα οτι σαν να με απεφευγε και της ειπα οτι εγω θα φυγω γιατι ειμαι τοση ωρα εκει δεν μπορω να περιμενω αλλο. Μου ζητησε συγνωμη οτι ειχε δουλεια και οτι θα τα πουμε αλλη μέρα. Εφυγα πηγα σε ενα παρκινγκ να παρω το αμαξι μοου , ομως δεν το εβρισκα εκει που το ειχα αφησει. Παταγα το κλειδι , ακουγα οτι ξεκλειδωνε αλλα δεν το εβλεπα . Ξαφνικα γυρισα πισω και το βλέπω ότι το ειχαν βάλει σε ενα γρυλο , σαν αυτα των μηχανικων που το σηκωνουν ψηλα, το ειχαν σηκωσει και ειχαν κλεψει τις 2 ροδες.
γυρισα πισω στη κοπελα της λεω τωρα δεν μπορω να παω πουθενα αυτο και αυτο εγινε. Μου λεει εδω στη περιοχη συμβαινουν αυτα επρεπε να το αφηνες εδω απεξω . Λεω γιατι δεν μου το ειπες ? τοση ωρα ημουν εδω. Ξαναέκατσα στο τραπεζι και με ρωτησε αν θελω καφέ και εγω σκεφτομουν απο μεσα μου , μα καλα τοσες ωρες τωρα το θυμηθηκε να με ρωτησει... εκει ξυπνησα μετα
